மலேசியக் கவிஞர் அ.முத்தரையனார்
அன்பினில் இன்பம் காண்போம்
அறத்தினில் நேர்மை காண்போம்
துன்புறும் உயிர்கள் கண்டால்
துரிசறு கனிவு காண்போம்
வன்புகழ் கொடையில் காண்போம்
வலிமையைப் போரில் காண்போம்
தன் பிறப்புரிமை யாகத்
தமிழ்மொழி போற்றக் காண்போம்.
கவிமணி தேசிக விநாயகனார்
ஆயிரம் பாவங்கள் செய்தவெல்லாம் -ஏழை
ஆட்டின் தலையோடு அகன்றிடுமோ?
தீயவும் நல்லவும் செய்தவரை விட்டுச்
செல்வது ஒரு நாளும் இல்லை ஐயா!
புறநானூறு-கடலுள் மாய்ந்த இளம் பெருவழுதி
தமக்கென முயலா நோன்றாள்- பிறர்க்கென
முயலுநர் உண்மையானே
முனிவிலர் துஞ்சலும் இலர்
வள்ளலார்
வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் வாடினேன்
எல்லாரும் இன்புற்று இருக்க நினைப்பதுவே
அல்லாமல் வேறொன்றும் அறியேன் பராபரமே
அன்னை தெரசா
வாழ்க்கை என்பது
நீ சாகும் வரை அல்ல
மற்றவர் மனதில்
நீ வாழும் வரை
தாராபாரதி
தெய்வ வள்ளுவன் நெய்த குறள்தான்
தேசம் உடுத்திய நூலாடை
அண்ணல் காந்தியின் சின்னக் கைத்தடி
அறத்தின் ஊன்றுகோல்
கலீல் கிப்ரான்
உழைக்கும் போது நீங்கள்
புல்லாங் குழலாகிவிடுகிறீர்கள்
உங்கள் சுயத்துடன்
நீங்கள் ஒருமைப்பாடு கொண்டிருக்கும் போது
நீங்கள் நல்லவர்
பாரதிதாசன்
இன்பத் தமிழ் கல்வி யாவரும் கற்றவர்
என்று உரைக்கும் நிலை எய்தி விட்டால்
துன்பங்கள் நீங்கும் சுகம் வரும் நெஞ்சினில்
தூய்மை உண்டாகிடும் வீரம் வரும்!
நாலடியார்
வைப்புழிக் கோட்படா வாய்த்தீயிற் கேடில்லை
மிக்க சிறப்பின் அரசர் செறின்வவ்வார்
எச்சம் என ஒருவன் மக்கட்குச் செய்வன
விச்சைமற்று அல்ல பிற
தனிப்பாடல் திரட்டு
வெள்ளத்தால் அழியாது வெந்தணலால்
வேகாது வேந்தராலும்
கொள்ளத்தான் முடியாது கொடுத்தாலும்
நிறைவன்றிக் குறைவுறாது
கள்ளர்க்கோ பயமில்லை காவலுக்கு
மிக எளிது கல்வி என்னும்
உள்ள பொருள் உள்ளிருக்கப் புறத்தேயோர்
பொருள் தேடி உழல்கின்றீரே
பாரதியார்
நெஞ்சில் ஈரம் இன்றி
நேர்மைத் திறமுமின்றி
வஞ்சனை சொல்வாரடி - கிளியே
வாய்ச்சொல்லில் வீரரடி
கூட்டத்தில் கூடி நின்று
கூவிப் பிதற்றலின்றி
நாட்டத்தில் கொள்ளாரடீ - கிளியே
நாளில் மறப்பாரடீ.
கண்கள் இரண்டினில் ஒன்றைக் - குத்தி
காட்சி கெடுத்திடலாமோ?
ராஜ மார்த்தாண்டன்
அப்படியே நிற்கட்டும் அந்த மரம்
குன்றுகளின் நடுவே மாமலை போல
கலாப்ரியா
குழந்தை
வரைந்தது
பறவைகளை மட்டுமே
வானம்
தானாக உருவானது
காவற்பெண்டு
ஈன்ற வயிறோ இதுவே
தோன்றுவன் மாதோபோர்க்களத் தானே
திருமந்திரம்
துணையாய் வருவது தூய நற்கல்வி
தொல்காப்பியம்
ஒருகுறி கேட்போன் இருகால் கேட்பின்
பெருக நூலில் பிழைபாடிலனே
முக்கால் கேட்பின் முறையறிந்து உரைக்கும்
வழக்கின் இலக்கணம் இழுக்கின்று அறிதல்
பாடம் போற்றல் கேட்டவை நினைத்தல்
ஆசான் சார்ந்து அவை அமைவரக் கேட்டல்
அம்மாண்புடையோர் தம்மொடு பயிறல்
வினாதல் வினவியவை விடுத்தல் என்று இன்னவை
கடனாக் கொளினே மடம் நனி இகக்கும்
அவர்கள் மூளையில்
விதையைப் போல
தூவப்பட வேண்டிய அறிவு
ஆணியைப் போல
அறையப்படுகின்றது
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக