என் உயிரே! ஆயிரங் காலத்துப் பயிரே!
என் கனவே! என்றென்றும் உன் நினைவே!
நீ பிறந்த போது நானும் புதிதாய்ப் பிறந்தேன்! உள்ளம் மகிழ்ந்தேன்! நீ முழுதும் தேன்! என உணர்ந்தேன்.
உன்னை நினைத்தேன்!
நினைத்தபொழுதெல்லாம்,
தேன் மழையில் நனைந்தேன்!
உன் பொக்கை வாய்ச்சிரிப்பில், பூ மலர்வதைக் கண்டேன்!
நீ தவழ்கையில், உலகமே தவழ்ந்து கொண்டுதான் இருந்தது.
உன் குறுகுறு நடைக்கு ஈடு இணை ஏது?
உன் குடுகுடு ஓட்டம், முயலினை நினைவூட்டும்!
உண்ண மறுக்கும் உனக்கு
வித்தை காட்டி ஊட்டினேன்!
செல்லும் இடந்தோறும் உன்னை மறக்காமல் அழைத்துச் சென்று வந்தேன்.
எனக்கு உற்ற துணையாக வந்தாய்!
நாள்தோறும் வளர்ந்தாய்!
ஊரெல்லாம் சுற்றினோம்
உண்டோம், குளித்தோம், களித்தோம்.
கிளியைப் போல மொழியைக் கற்றாய் !
எழுத்துக்களை உச்சரித்தாய் !
எழுத்துக்களைக் கூட்டி உயிரளித்தாய் !
அன்னை மொழியின் அமுதமொழி இனித்தது.
வாசித்தாய், வளர்ந்தாய், உயர்ந்தாய்!
அது கண்டு நிமிர்ந்தேன். பயிற்சிகள் பல தந்தேன். அதில் உனது வெற்றியைக் கண்டேன். உள்ளம் மகிழ்ச்சி கொண்டேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக